Czy napój kombuchowy działa leczniczo?
Udokumentowano sporo doświadczeń dotyczących herbaty kombuchowej, szczególnie pochodzących z krajów azjatyckich i Rosji, gdzie od setek lat używa się grzyba herbacianego jako leku w medycynie naturalnej. W prawie każdym artykule można przeczytać nie tylko o jego wykorzystaniu do produkcji odświeżającego napoju, ale również o jego zastosowaniu leczniczym. Wymienia się mnóstwo chorób, na które stosuje się kombuchę, i chwali jej działanie. Jej spektrum działania sięga od najlżejszych niedyspozycji do najcięższych chorób.
Zgadza się to z tym, co napisano w „Podręczniku praktyki farmaceutycznej Hagera dla aptekarzy, producentów leków, lekarzy i urzędników medycznych” pod hasłem „combucha”: „Zastosowanie. W medycynie ludowej na prawie wszystkie choroby, jako środek moczopędny, przy obrzękach, szczególnie przeciw arteriosklerozie, artretyzmie, osłabieniu perystaltyki jelit i kamicy. Jako napój orzeźwiający oraz po dłuższej fermentacji jako ocet spożywczy”. Ale właśnie zastosowanie „na prawie wszystkie choroby”, które opiera się na zaufaniu, tradycji, zaleceniach lub własnym doświadczeniu, jest kwestionowane przez wielu zwolenników medycyny naukowej. Z orędownikami czystej obiektywnej nauki, którzy nauczyli się myśleć w kategoriach przyczyny i skutku, korzyści i szkody, prawdopodobnie jest podobnie jak z dr. Siegwartem Hermannem (1929), który tak pisał o swoim pierwszym kontakcie z grzybem herbacianym:
