Malina nie tylko na przeziębienia

Rodzina: różowate – Rosaceae

Synonimy: malina, maliniak, malinnik, malka

Malina właściwa jest krzewem wyrastającym do wysokości około 2 metrów o wzniesionych, łukowato wygiętych łodygach, na których w dolnej części wyrastają cienkie, szczeciniaste kolce. Jej nieparzystopierzaste liście składają się z trzech, pięciu lub siedmiu pojedynczych, jajowatych, nierównomiernie piłkowanych, od spodu – filcowanych listków. Białe, drobne kwiatki są zebrane po kilka na szczytach pędów. Zakwitają one w maju lub czerwcu. Owoce maliny składają się z licznych, zrośniętych ze sobą, czerwonych pestkowców. Rośnie najczęściej w lasach i borach mieszanych i liściastych, w zaroślach i na zrębach, na wilgotnych próchniczych glebach. Najlepiej rozwija się i owocuje na stanowiskach nasłonecznionych.

Surowcem leczniczym i dietetycznym są owoce maliny, zbierane wiosną i latem. Owoce malin zawierają dużo cukrów (m.in. glukozę, sacharozę i fruktozę), kwasy organiczne (m.in. salicylowy, jabłkowy i cytrynowy), pektyny, antocyjany (nadające rubinową barwę, olejek eteryczny, pochodne cyjanidyny, inozytol, lecytynę, sole mineralne oraz witaminy A, B1, B2, C, E, K i PP.

Teresa Lewkowicz-Mosiej Zioła naszych kresów W naszych czasach, kiedy zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym musimy intensywnie i twórczo pracować, coraz większego znaczenia nabiera utrzymanie odpowiedniej psychicznej i fizycznej kondycji. Dzięki tej książce odkryjesz najbardziej przydatne z ziół i dowiesz się, jak z nich przygotować lecznicze mikstury.

Odwary z suszonych owoców stosuje się w leczeniu zaburzeń trawiennych, przy bólach i niedokwaśności żołądka, niedokrwistości a także w grypie, anginie, przeziębieniach oraz w innych bakteryjnych czy wirusowych chorobach, którym towarzyszy gorączka.

Syrop z owoców (Sirupus Rubi idaei) jest również pomocny w chorobach przeziębieniowych, a ponadto wykorzystuje się go w farmacji jako dodatek poprawiający smak i zapach leków.

Napar z liści malin jest pomocny w przewlekłych infekcjach oraz w biegunkach, nieżytach żołądka czy jelit, w chorobach przeziębieniowych, a także w neurastenii i nerwicach.

Świeże liście służą jako pierwsza pomoc w przypadku ukąszenia żmii.

Kąpiele z dodatkiem odwaru z liści mają działanie odżywcze i regeneracyjne. Przywracają skórze jędrność i opóźniają procesy starzenia się.

Odwar z kwiatów maliny likwiduje piegi i inne przebarwienia skóry.

Lecznictwo ludowe zalecało kwiat malinowy roztarty z miodem i wodą do przemywań „na oczy zapuchłe i zaropiałe”, a sok z liści z miodem na astmę. Liście gotowane w winie miały leczyć „piersi owrzodziałe”, a sok z liści z dodatkiem wina likwidował brodawki i leczył z ukąszeń gadów i węży. Malina była też lekiem na żółtaczkę, kamicę nerkową oraz upławy. Stosowano ją również na poprawę trawienia, przy niedokrwistości, bólach żołądka i miażdżycy. Odwarem z owoców z dodatkiem miodu leczono nawet odrę. Napar z pędów zimowych był znanym środkiem przeciwkaszlowym, z młodych pociętych pędów – napotnym, zaś odwar z kwiatów – przeciwgorączkowym. Zewnętrznie odwaru z suszonych liści maliny używano do kompresów i okładów, zaś świeże, zmiażdżone liście wchodziły w skład maści leczących schorzenia skóry.

Dr Teresa Lewkowicz-Mosiej w książce „Zioła naszych kresów” prezentuje wiele zastosowań roślin, które rosną na naszych polach i łąkach.